home

Mathijs Leeuwis (1985, Waalwijk) schrijft zijn luisterliedjes het liefste voor de open haard op zijn metalen dobro gitaar met zijn twee katten Tomaat en Boontje in de buurt. Na het uitbrengen van een engelstalige debuut-cd waarop hij probeerde terug te grijpen naar de Mississippi deltablues, kwam hij tot de conclusie dat hij niet kon zingen over een rivier die hij enkel kende uit liedjes en verhalen. Wat hij wél kende was het kanaal in Waalwijk, waar hij opgroeide. Het zette hem aan tot het schrijven van Nederlandstalige liedjes, geïnspireerd door contemporary roots muziek. Zijn cowboylaarzen heeft hij gehouden. Dit experiment leidde tot zijn eerste nederlandstalige album 'Klei, Stront en Zand', dat in 2009 uitkwam en goed werd ontvangen in de Nederlandse muziekscène. In datzelfde jaar won hij de publieksprijs van de Grote Prijs van Nederland en volgden lovende recensies waarin zijn stijl vaak werd omschreven als 'Brabantse blues'. Men vergelijkt hem graag met JW Roy en Thé Lau, zelf zou hij het liefst gitaar willen spelen als Alvin Youngblood Hart. In 2010 kwam zijn derde cd uit, getiteld 'Wachten op de klap', waarop naast zijn eigen werk ook bewerkingen staan van de traditional ‘St. James Infirmary’ en 'De Wekker' van Youp van 't Hek. Hij speelde dat jaar o.a. op De Zwarte Cross (bier en vrouwen), Paradiso (hoofdstedelijk plezier), Herberg Tiengemeten (kleinste eiland van Nederland), Radio 1,2 en 3FM. Dolf Jansen is uitgesproken fan en draait Mathijs' liedjes graag in zijn radioprogramma's.

Mathijs Leeuwis houdt ook van brillen, geitenkaas en slaapt graag met zijn voeten buiten bed. Hij is erg trots op zijn 3 grijze haren en gaat regelmatig hardlopen langs het kanaal in Waalwijk; zijn eigen Mississippi.